AI’s Eye (Yapay Zekanın Gözü), makinenin bakışı yaratımının yeni merceğine dönüşür. Mekanik bir göz, yüzen bir diski takip eder, gözlemleyen ile gözlemlenen arasındaki dansı hatırlatan yörüngesel bir jesttir bu. Çalışma, görme eylemini bir diyaloğa dönüştürür: insan artık yalnızca bakan değil, aynı zamanda bakılan hâline gelir.

Burada görme pasif değildir; izleyen, yorumlayan ve öğrenen algoritmik bir farkındalıktır. Gözün hareketi, yapay zekânın görünmez varlığını -izleme, hatırlama ve gözlem yoluyla anlamı yeniden kurma kapasitesini- yansıtır. Bu etkileşimde, yaratıcı ile yaratım arasındaki sınırlar çözülür. Göz artık yalnızca tanık olmaz; yaratım eylemine katılır.

Dijital bakış hem bir araç hem bir ortak hâline gelir; bize, kendi bakışımızı geri yansıtan bir aynaya dönüşür.